Plaża

Katrin · Wysłany: Czw 6:08 pm, 28 Sty 2010 Temat postu:

Podeszła bliżej dziewczyny.
- Samantha - zaczęła spokojnie - może robić z myślami innych co tylko jej się podoba. Przez to jest prawie tak groźna jak ja - zaśmiała się cicho, ta cała sytuacja ją śmieszyła - Podsumowując pozbawiła Cię tych wspomniej, które kształtowały twoje oryginalne pragnienia i czyny. Jednak jak już mówiłam, chętnie przypomnę Ci najważniejsze aspekty twojego życia - zrobiła pauzę - Ponieważ ono w znacznym stopniu dotyczy moich hmm dzieci.

Vedette · Wysłany: Pią 3:10 pm, 29 Sty 2010 Temat postu:

Nie mogła wypuścić powietrza. Kiwnęła powoli głową dając znak wampirzycy, by kontynuowała. Jej serce waliło jak młotem. bum-bum-bum-bum. Źrenic nie było widać, ani gałek ocznych. Dominował szary kolor. Myśli w głowie Vedette się kłębiły i nie chciały dać spokoju. Co chwila jakieś wspomnienie wywarte nie wiadomo skąd pojawiało się, by zaraz zniknąć. Uwagę dziewczyny przykuł stary nagrobek, porozwalany, zarośnięty i zniszczony. Czemu to siedzi w jej głowie? Czy Samantha na prawdę to zrobiła? A jeżeli tak, to dlaczego? Jaki jest powód i jaki chciała cel osiągnąć? Po co do cholery jasnej grzebała jej w głowie?! - zadawała sobie pytania w myślach, lecz nie umiała ich wypowiedzieć. Nie mogła uchylić ust, by odetchnąć ani czegoś powiedzieć. Wszystko się waliło. Czy Ved ma w ogóle takie coś małego jak prywatność?!

Katrin · Wysłany: Pią 6:11 pm, 29 Sty 2010 Temat postu:

- Przyznam się szczerze, że o twojej sprawie ja nie wiem zbyt wiele - zaczęła spokojnie - Pierwszy raz spotkałam Cię gdy przyszłas do mojej warowni prosząc mnie o odnalezinie pewnego wampira, któremu chciałaś hmm podziękować jak się wtedy wyraziłaś. Jednak kłamałaś w żywe oczy. - westchnęła - O całej sprawie wie więcej Petra, więc.. - skinęła głowa wampirzycy by mówiła dalej.

Petra · Wysłany: Pią 6:19 pm, 29 Sty 2010 Temat postu:

Odwróciła się w ich stronę, próbując przypomnieć sobie całą historię.
- Tak jak wcześniej mówiłam, znalazłam Cię nad jeziorem. Nie byłam pewna, co Ci się stało. O tym dowiedziałam się nieco później. Byłaś nieźle poraniona i ciągle mówiłaś o jakiejś zdradzie. Kilka dni później kazałaś mi pójść w pewne miejsce i pomóc w zniszczeniu pomnika. Nie chciałaś nic wytłumaczyć. Chyba tylko raz wspomniałaś o nieśmiertelnym dziecku, które nie żyje - zatrzymała się na chwilę, żeby wziąć głębszy oddech.
- Chciałaś od nas jakąś przysługę. Miała ona polegać na znalezieniu pewnego wampira, któremu chciałaś się odwdzięczyć.
Zastanawiała się, czy nie pominęła żadnego szczegółu. Popatrzyła na Ved, oczekując ewentualnych pytań.

Vedette · Wysłany: Sob 4:34 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

Cofnęła się gwałtownie i ręką wymacała kamień, na którym ciężko opadła. Dłonie jej zaczęły się trząść, a wszystko dookoła wirować. Oddech przyspieszył, serce nie zwalniało tempa. Nie wierzyła. Nie Katrin. Nie Petrze mimo, że była jej ...przyjaciółką. Nie chciała wierzyć. Nie chciała przyjąć tego do wiadomości. Co one sobie wyobrażają?! Dziewczyna zaczęła ponownie przeczesywać swoje wspomnienia, lecz niczego nie znalazła, oprócz pomnika, który faktycznie jest zniszczony. Musi iść do Samanthy. Wtedy dowie się prawdy.
- Kłamiecie!! - krzyknęła i zerwała się na równe nogi. - Obydwie kłamiecie. Nic o mnie nie wiecie. Nic! - zaczęła się wycofywać. Drganie jej dłoni i pulsowanie w skroni przybierało na sile. Dziś chyba pełnia. Robi się niebezpiecznie.
- Nigdy wam nie uwierzę. Nigdy. - powiedziała ciszej przez zaciśnięte zęby. Spojrzała z obrzydzeniem na Katrin, a umiejętnie omijała wzrokiem Petrę, tej nie chciała skrzywdzić, za bardzo ją polubiła. Dobrze wiedziała, że gdy coś zrobi to ona zareaguje. W obronie pobratymców. Wycofać się jak najszybciej.
- Ty...ty... - spojrzała na Katrin wściekle. Chciała ją jakoś zranić, lecz nie mogła. Zagryzła wargi aż do krwi i odwróciła się. Zaczęła biec dziko charcząc.

Katrin · Wysłany: Sob 7:55 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

Westchnęła cicho.
- Próbowałam - odezwała się ciho i spokojnie.
" Tak trzeba" pomyślała " Dla większego dobra".
- Jane! - krzynknęła cicho, ale cały czas ze spokojem i obojętnością na twarzy.

Petra · Wysłany: Sob 7:57 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

Siedziała jeszcze przez chwilę, jakby ignorując całe zajście. Przez chwilę tylko odwróciła się i popatrzyła na Ved. Myślami była jednak zupełnie gdzie indziej. Po kilku minutach wstała i odeszła w kierunku warowni.

Sephira · Wysłany: Sob 10:23 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

Podeszła do Katrin na jej zawołanie. Wiedziała że wapmirzyca zdaje sobie sprawę z jej obecności. -Tak? -zapytała patrząc na wampirzycę i czekała na rokazy.

----
Post Jane. (nie chciało mi się przelogowywać)

Katrin · Wysłany: Sob 10:27 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

- Nie chcę więcej oglądać tego wilkołaka - powiedziała spokojnie - Tylko proszę, aby to wyglądała na samobójstwo lub wypadek - dodała patrząc wampirzycy w oczy.

Jane · Wysłany: Sob 10:49 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

Oczywiście . Jak sobie życzysz. -powiedziała, i narzucając kaptur oddaliła się spokojnie za Vedette. Tak, iż gdyby wilkołaczyca się odwróciła, nie zauważyłaby jej .

Katrin · Wysłany: Sob 10:53 pm, 30 Sty 2010 Temat postu:

Westchnęła głeboko. Powoli ruszyła w stronę warowni nucąc pod nosem: "Zło" Grzegorza Markowskiego.