Komnata Petry Arkanian

Petra · Wysłany: Nie 9:26 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

- Nigdy nie sądziłam, że komuś opowiem tą historię - stwierdziła cicho - rozumiesz, czuję się winna, że on musiał patrzeć na to wszystko, a ja go tak po prostu... zostawiłam - jej oczy ponownie zabłysły krwią. - Z resztą, teraz to i tak nie ma większego znaczenia.

Katrin · Wysłany: Nie 9:29 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

- Nie czuj się winna - powiedziała cicho - Myślę, że on jest wdzięczny losowi, że zyjesz i to dzięki niemu. - dodała zamyślonym głosem.

Petra · Wysłany: Nie 9:32 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Wypiła jeszcze trochę krwi, domykając nogą szafkę... Dopiero teraz nasunęło jej się coś na myśl. Szafka w pokoju Katrin była niedomknięta... A reszta ksiąg znajdowała się za zamkniętą na klucz gablotką.
- Katrin... Ty chciałaś, żebym przeczytała ten pamiętnik? - powiedziała to lekko rozzłoszczonym głosem. Było to bardziej stwierdzenie niż pytanie.

Katrin · Wysłany: Nie 9:41 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Zamrugała powiekami i spojrzała na oczy wampirzycy.
- Nie - powiedziała stanowczo - Nie chciałam, abyś poznała w takich szczegółach wydarzenia z tego parszywego okresu mojego istnienia - westchnęła - Pewnie myślisz, że Necis była specjalnie przeze mnie namawiana...

Petra · Wysłany: Nie 9:46 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

- Tak. Tak właśnie myślę. Nie chcę się usprawiedliwiać, bo nie o to chodzi. Miałam wolną wolę, jednak... A z resztą nieważne - odwróciła się do okna, chcąc ukryć łzy lecące jej po twarzy. Sama nie wiedziała, dlaczego powiedziała to wszystko... Łącznie ze swoją opowieścią.

Katrin · Wysłany: Nie 9:49 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Westchnęła.
- Necis - odezwała się tonem dziecka, które musi sie przyznać do zbicia ulubionego wazonu mamy - żyje własnym życiem. Przez moje hmm eksperymenty nie jest do końca zwykłym kotem. Jest o wiele inteligentniejsza, sprytniejsza, zwinniejsza, młodsza i bardziej złośliwa. - westchnęła znowu.

Petra · Wysłany: Nie 9:53 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Była tak wściekła, że nie była w stanie nic powiedzieć. Oparła się rękami o parapet, wdychając chłodne powietrze. Nadal nie mogła pohamować łez, płynących jej po twarzy. "Co się z Tobą dzieje" - pomyślała, kilkanaście lat temu po prostu by to zbagatelizowała...

Katrin · Wysłany: Nie 9:58 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Nic nie dodała. Zamknęła oczy i masowała palcami skronie. Była zmęczona, ale nie w taki zwykły sposób. Ona juz tak sie nie męczyła, po prostu miała ochotę połozyć sie do łóżka. W końcu nie odpoczywała od ponad tygodnia.

Petra · Wysłany: Nie 10:06 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Zupełnie nie mogła się opanować. Próbowała przetrzeć oczy, wciąż głęboko wdychając zimne powietrze. Po kilku minutach odwróciła się i usiadła na łóżku tuż przed Katrin.
- Przepraszam. Nie powinnam tego robić w Wigilię... Trudno mi... Po prostu trudno mi jest ostatnio... Sama nie wiem, co się ze mną dzieje! - ostatnie zdanie powiedziała podniesionym głosem.
- Nie sądziłam, że Cię o to poproszę - powiedziała, wciąż mając problemy ze składaniem zdań - ale, czy... mogłabyś... mi pomóc... nieco się... - nie dokończyła. Popatrzyła na nią błagalnym wzrokiem.

Katrin · Wysłany: Nie 10:09 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

- Ochłonąć? Uspokoić? Uśpić? - zapytała cicho - Oczywiście, że tak, ale nie jestem pewna, czy to właśnie dla Ciebie będzie najlepsze i czy tego NAPRAWDĘ chcesz - otworzyła oczy i spojrzała na nią.

Petra · Wysłany: Nie 10:14 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Objęła rękami kolana, chowając jednocześnie twarz. Czuła się jak dziecko, kiedy wypłakiwała sobie oczy w rękaw koszulki, czując jednocześnie wstyd za swoje zachowanie.
- Tak - powiedziała cicho.

Katrin · Wysłany: Nie 10:17 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Machnęła ręką i westchnęła.
- Jak chcesz - powiedziała dziwnym zimnym głosem.
Jej źrenicę jak zawsze się powiększyły. Zaczęła ją gwałtownie usypiać.

Petra · Wysłany: Nie 10:21 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Wciąż siedziała na łóżku. Jej oddech zaczął się delikatnie spowalniać. Oczy się zamykały. Wciąż czuła posklejane krwią rzęsy i zaschnięte plamy na policzkach. Czuła, że zasypia, nie próbowała z tym wcale walczyć.

Katrin · Wysłany: Nie 10:25 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Może zbyt gwałtownie przesłała jej ładunek snu.
- Jeszcze bardzo wiele przed tobą - powiedziała cicho, nie przerywając usypiania.
Wstała, nadal pilnując snu wampirzycy. Wzięła ja bez trudu na ręce.
- Ale nie Bój się - szepnęła - Biorę cię pod skrzydła pisklaku.
Po tych słowach wyszła z komnaty Petry z właścicielka na ręce i skierowała się do swojej komnaty.

Petra · Wysłany: Śro 5:56 pm, 30 Gru 2009 Temat postu:

Otworzyła drzwi komnaty i zapaliła żyrandol. Dopiero teraz poczuła, że na plecach ma dwie pręgi po uderzeniach. Zdjęła kolczugę i rzuciła ją na łóżko. Zaczęła czegoś nerwowo szukać po szufladach.