Pisana twórczość Asilas

Asilas · Wysłany: Pon 7:16 pm, 18 Sty 2010 Temat postu: Pisana twórczość Asilas

My-Dzieci Niekochane
My dzieci niekochane,
Nie wiemy co to miłość.
Zamiast pocałunków,
Uścisków.
Mamy ból,
Płacz.
Chciałoby się iść z mamą,
Do wesołego miasteczka.
I krzyczałoby się:
Chodź,zobacz!
Przejedźmy się jeszcze raz!
Ale oni nas nie zauważają,
W ich świecie jest tylko butelka.
Nie pocałują, pocieszą.
Więc wykrzyczmy to jeszcze raz:
Oddajcie nam choć kawałek,
Choć odrobinkę.
Serca,
W które wyposażył was Bóg...

Wiersz Bez Tytułu
Czuję jak drżysz,
Czuję jak patrzysz.
Wiem,że błagasz Boga,
Aby Cię ocalił.
Czy to się spełni?
Nie wiadomo,
Raczej nie.
Teraz to Ja jestem panem Twego losu.
Nie On,
Nie Ty,
Tylko Ja.
Czy śmierć boli?
Pytasz się mnie.
Nie wiadomo,
Raczej nie.
Nie wiem,
Nie umierałem.
Spust,
Palec,
Broń wymierzona w Ciebie.
Pociągam,
Upadasz.
I co?
Bolało?
Nie wiadomo.
Raczej nie...

Ojciec
Są urodziny
Moje urodziny
Mama,babcia,wujek
Wszyscy już są
Tylko Ciebie nie ma
Gdzie jest tata?
Pytam się
W pracy
Aha-wzruszam ramionami
Jak zwykle
Gdzie jesteś?
Przecież powinieneś być
Mijają moje urodziny
10,20,30,40
Gdzie jest tata?
Pytam się
Umarł
Aha-wzruszam ramionami
Nawet nie zauważyłam...

Szarość
Szare bloki,
Szare ściany,
Szare drzwi.
A przez te drzwi,
Wychodzisz Ty.
Ze swoim zabarwionym na szaro umysłem.
Patrzysz na szare kwiaty,
Patrzysz na szare drzewa.
Obok Ciebie przebiega dziecko.
Jedyne na tym świecie kolorowe.
Jak rebeliant,
W tym szarym królestwie.
Ale ono też z wiekiem będzie szarzeć.
Jak każdy kwiat,każdy motyl,lub ptak.
I tak maluję się Twoja rzeczywistość.
Taka szara i pusta jak Ty...

Nadzieja
Idziesz ulicą,
Długą ulicą.
A tam-na jej końcu.
Siedzi chłopiec.
Nie płacze,nie śmieje się,nie złości.
Nie dokazuje z rówieśnikami.
Siedzi.
Po prostu siedzi.
Siedzi,wyrwany z rzeczywistości.
I nagle dostrzega Ciebie.
Pojawia się,
Znienacka.
U jego boku.
Nadzieja.
Wyciąga razem z nim błagalnie ręce.
Patrzą na Ciebie.
A ty?
Przechodzisz.
Nie zauważasz szarpiącej Cię nadziei...
Przegrała.
Patrzy za Tobą.
Po czym odchodzi.
A chłopiec nie próbuję jej zatrzymać.
Tylko siedzi i patrzy.
Idzie ktoś inny.
Nadzieja znów przybiega.
Z radością,zapałem.
Ale z coraz to nowym przechodniem,
Zaczyna gasnąć.
Umiera.
Pod koniec dnia,przychodzi tylko dziecko.
Dziecko-dziecko Nadziei...
Jest już słabe,głodne,bez zapału...
Bez nadziei...
Lecz z każdym dniem odnawia się.
Nadzieja chłopca.
Na lepszy dom,lepszy świat,lepsze jutro...

Jestem
Siedzę,
Patrzę,
Żyję.
Ale co to za życie?
Klatka,buda,miska.
To wszystko,
To wszystko co mam.
Nadziei już nie.
Nadziei już nie mam.
Straciłem ją dawno temu.
Kiedy byłem szczeniakiem.
Jeszcze wierzyłem,że po mnie przyjdziesz.
Ale Ty nie przychodziłeś.
I tak siedzę-całe moje życie.
Kiedy ktoś podchodzi,
Patrzę,ale już nie wstaję.
Bo po co?
I tak mnie nie wezmą.
Nie mnie...

Dość tych wierszy się zebrało,ale...
Życzę miłego czytania!

Azazello · Wysłany: Pon 7:35 pm, 18 Sty 2010 Temat postu:

Wiersze są super. Najbardziej podoba mi się ten o ojcu i o szczeniaku.

Samantha · Wysłany: Pon 8:37 pm, 18 Sty 2010 Temat postu:

Pięknie. Piszesz prosto z serca, a to sobie cenię. Zdarzają się błędy, w niektórych miejscach coś bym poprawiła, ale to w końcu Twoje wiersze.
Życzę dużo weny i pisania następnych, pięknych dzieł.