Znaleziono 52 wyników

- Przepraszam, ale mam coś pilnego do załatwienia. Muszę Cię opuścić - rzekł, odchodząc w kierunku drzwi. Odwrócił się tuż przed wyjściem - Było mi ogromnie miło móc z Tobą porozmawiać. Do zobaczenia ...

- Zapewne wolałaby opowiedzieć Ci o tym osobiście, więc nie będę odbierał jej tej możliwości - powiedział głosem pełnym uroku.

- Myślę jednak, że dowiesz się więcej, kiedy z nią porozmawiasz - powiedział, po czym ponownie się skłonił - miło było Cię widzieć Samantho!

- Myślę, że przeszła metamorfozę. Coś jakby wyższy stan świadomości - rzekł poważnym tonem, uśmiechając się leciutko.
- Podejrzewam, że to sprawka jakiegoś mężczyzny - wymruczał cicho swoim czarujący ...

- Myślę, że wszystko w porządku - powiedział z błyskiem w oku - ostatnio chodzi jakoś dziwnie... pogodna - zaśmiał się cicho, stojąc na środku komnaty.

Wstał grzecznie i popatrzył na nią, wciąż z tym samym uśmiechem.
- To wszystko, co chciałem Ci powiedzieć. Żegnaj - powiedział i skierował się do wyjścia.

- Po prostu chciałem... Porozmawiać - powiedział luźnym tonem, siadając na jej łóżku. - Przemyślałem całe moje zachowanie podczas Sylwestra i jestem skłonny przytaknąć, iż powiedziałem nieco za dużo. ...

Ukłonił się przed nią teatralnie i wszedł do komnaty.
- Ach! Również cieszę się, że Cię widzę Samantho! - oznajmił z czarującym uśmiechem.

Założył ręce za siebie, czekając przez kilka sekund. Nie słysząc żadnej reakcji zaczął grzecznie pukać. Stwierdził, że należy zachować minimum pozorów. Ponawiał pukanie co jakiś czas, uśmiechając się ...

Stanął pod drzwiami i zapukał donośnie, poprawiając swój płaszcz. Uśmiechnął się pod nosem, grzecznie czekając na reakcję z wewnątrz. Czuł, że szykuje się niezła zabawa.

- Nie wiem skąd w Tobie tyle niechęci do mnie. Nie uważam, żebym zasłużył. Sądzę jednak, że czas wyjaśni wiele rzeczy i pozwoli Ci zrozumieć to, czego nie potrafiłaś, lub nie chciałaś zrozumieć przez ...

- Prawda jest dużo ciekawsza od fikcji. Szczególnie, kiedy masz świadomość, że możesz coś zmienić. Książki, zwłaszcza czytane po kilka razy ogłupiają. Nie sądzisz? - Zapytał sarkastycznie.

- Myślisz, że znajdziesz tam odpowiedź na wszystkie pytania? Znasz już tą książkę na pamięć. - mruknął niechętnie. - żeby istnieć, trzeba zwyczajnie żyć. A Ty chcesz się doszukać sensu istnienia w nie ...

Nie ruszył się z miejsca. Otworzył oczy, kiedy wyszła z komnaty i zaczął ponownie się rozglądać. Westchnął głęboko, myśląc nad czymś.

Udawał, że śpi. W rzeczywistości jednak intensywnie rozmyślał nad tym co się wydarzyło i ukradkiem wsłuchiwał się w to, co robi Katrin. Nie zamierzał jej jednak o dziwo w tym przeszkadzać...