Sklep monopolowy

Katrin · Wysłany: Sob 2:51 pm, 14 Lis 2009 Temat postu: Sklep monopolowy

Główny punkt na obrzeżach. Zawsze czynny i zawsze pełen klientów. Pod sklepem stoi zielona ławeczka zwykle zajmowana przez zadowolonych z życia żuli.

Ego · Wysłany: Śro 12:47 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Ulica była pusta. tylko on nią szedł. Wiatr targał jego włosy. W końcu przysiadł na lekko zdezelowanej ławce. Alkohol nie był jego ulubionym trunkiem...

Katrin · Wysłany: Śro 12:50 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Stała w cieniu sklepu. Szukała jakiegoś deserku. NAgle wyczuła obecność wampira. Spojrzała na rubinowymi oczami, na tył postaci siedzącej na ławaczce. Sondowała jego emocje. Po chwili lekkim i dystyngowanym krokiem ruszyła w jego stronę.

Ego · Wysłany: Śro 12:56 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Nie musiał odwracać głowy by wiedzieć że ktoś się zbliża. Zakładał że to też wampir. Tak wyczuł. Jeśli nie to przynajmniej ugasi pragnienie. - pomyślał i miał ochotę roześmiać się w głos diabelskim śmiechem. Lecz już taki był że chociaż czegoś chciał często tego nie robił.

Katrin · Wysłany: Śro 1:00 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Cały czas sprawdzała jego emocje z czystej ciekawości. Usmiechnęła się kzywo, gdy wyczuła " nagły atak wesołości". Jak gdyby nigdy nic usiadła obok niego na ławeczce. Ubrana w jeansową spódniczkę, czerwony golf z krótkimi rękawkami i narzuconą na siebie niedbale czarna kurtkę spoglądała ukratkiem na wampira z delikatnym zaciekawieniem.

Ego · Wysłany: Śro 1:10 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Spojrzał jej prosto w oczy. W jego oczach było coś graniczącego uśmiechem. Po czym odwrócił głowę .
Nie powiedział nic. Nie żeby był nieśmiały, jakoś nigdy sam z siebie nie zaczynał rozmowy.

Katrin · Wysłany: Śro 3:30 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Przez jeszcze kilka minut milczeli sobie. Nagle ona patrząc na zachmurzone niebo odezwała się niezwykle melodyjnym i spokojnym głosem:
- Ty musisz być Ego...

Ego · Wysłany: Śro 7:21 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

Uśmiechnął się w duchu i odpowiedział spokojnie
- A ty pewnie jesteś Wszystkowiedzącą Władczynią Warowni Starego Morza
To ni było pytanie.

Katrin · Wysłany: Śro 7:26 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

- Nie wiem wszystkiego - odparła spokojnie, obserwując właśnie jakąś młodą dziewczynę w łachmanach, która chwiejnie przechodziła przez ulicę.
- I wolałabym jak inni zwracają się do mnie po imieniu - dodała po chwili.

Ego · Wysłany: Śro 7:39 pm, 09 Gru 2009 Temat postu:

- Trudno mi w to uwierzyć. Że nie wiesz wszystkiego. W porządku. Witaj Katrin Rosse. - powiedział wpatrując się w ulicę. Dzisiaj panował nad nim spokój.

Katrin · Wysłany: Czw 8:37 pm, 10 Gru 2009 Temat postu:

Uśmiechnęła się delikatnie, a w jej policzkach ukazały się małe dołeczki.
- Witaj Ego. - powiedziała melodyjnie.
Rozejrzała się po ulicy. Ta dziewczyna właśnie przewróciła się na chodnik. Wampirzyca pokręciła głową z dezaprobatą.
- No więc - zaczęła spoglądając rubinowymi tęczówkami na chłopaka - Jak Ci się tu podoba?

Ego · Wysłany: Nie 9:31 pm, 13 Gru 2009 Temat postu:

Spojrzał na dziewczynę która właśnie zbierała się z ziemi i uśmiechnął się złośliwie ukazując swoje zęby. Po czym spojrzał na Katrin i powiedział
- Nie jest źle. Nawet mi się tu podoba. Wiesz wśród wampirków znacznie raźniej.- znów się uśmiechnął w ten sam sposób ale bez złośliwości.

Katrin · Wysłany: Wto 8:39 pm, 15 Gru 2009 Temat postu:

- Wielkie zbiorowisko potępionych - powiedziała z rozmarzeniem - Jak cudownie - zaśmiała się co brzmiało jakby rozdzwoniły się srebrne dzwoneczki - A czy wiesz, że nasza warownia zaczyna być największym skupiskiem wampirów na świcie?
wpatrzyła się w niego z anielskim uśmiechem.

Ego · Wysłany: Sob 5:05 pm, 19 Gru 2009 Temat postu:

Zaśmiał się. w ten swój trochę groźny sposób - To robi wrażenie. - stwierdził i spojrzał na Katrin.

Katrin · Wysłany: Nie 7:50 pm, 20 Gru 2009 Temat postu:

- Tak, ale to ciągle mało - powiedziała zamyślonym głosem.
Rozejrzała się dookoła. Obserwowała ludzi kręcących się tu i tam.
- Co raz nas mniej na świecie - odezwała się nagle patrząc w oczy wampira.
Z nieba zaczął podać gęsty śnieg. Ale wampirzyca zdawała sie tego nie dostrzegać. Nadal wpatrywała się w oczy wampira. Nagle wstała, a śnieg zawirował wokół niej.
- Musze już iść - powiedziała cicho - Do szybkiego zobaczenia - dodała uśmiechając się ciepło i powoli oddaliła się w bliżej nieokreślonym kierunku.