Lodowe jezioro

Katrin · Wysłany: Pią 10:15 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Zaśmiała się.
- Az nadto - powiedziała zamykając znowu oczy.
- Ja ograniczę się do nie gryzienia psów - odezwała się po chwili.

Petra · Wysłany: Pią 10:19 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Szczytny cel - stwierdziła, zdmuchując z twarzy płatek śniegu. Znowu zaczęło prószyć. - ostatnio spotkałam jednego pieska. Czy wiesz, że niektóre z nich ciągle myślą, że żyjemy na cmentarzach, rozkopując groby i strasząc tam ludzi? - zapytała ze śmiechem.

Katrin · Wysłany: Pią 10:21 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Westchnęła z rezygnacją.
- I boimy się czosnku, wody święconej i krzyży - wyrecytowała znudzona - To się nazywa albo ignorancja albo czysta głupota.

Petra · Wysłany: Pią 10:25 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Ja tam się boję czosnku, nie wiem jak Ty. I jakiś dziwnych kołków, które wszyscy z lubością chcą w nas wbijać. Chętnie bym wsadziła komuś taki do... nosa. Ale... Od Sylwestra miałam się zmienić w grzecznego wampirka, więc chyba tego nie zrobię - zdjęła kurtkę, rzucając ją na śnieg. Zaczęła łapać w ręce płatki śniegu i przyglądać się ich kształtom.

Katrin · Wysłany: Pią 10:27 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Otworzyła oczy i usiadła.
- A tak z ciekawości - zaczęła patrząc na Petrę - Który z kundli tak mało wie o nas?
Płatki śniegu przykleiły się do jej rzęs.

Petra · Wysłany: Pią 10:33 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Vedette. Słyszałaś o niej? Ogólnie jakieś dziwne stworzenie - podniosła na chwilę głowę, patrząc na Katrin - znalazłam ją na wzgórzu, nieźle poharataną. To dziwne, ale na twarzy miała ślady pazurów. Pewnie trwają jakieś porachunki w warowni cienia.

Katrin · Wysłany: Pią 10:35 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Zamyśliła się.
- A to ciekawe - powiedziała cicho, myślami będąc gdzie indziej - Dobrze, że mi o tym powiedziałaś - dodała po chwili z jakimś niebezpiecznym błyskiem w oku.

Petra · Wysłany: Pią 10:37 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Coś kombinujesz - stwierdziła, wstając i otrzepując się ze śniegu. - Może jednak lepiej, by moje słowa nie były przedmiotem dyskusji na jutrzejszym balu. Założę się, że Samantha może mieć duże wyrzuty, że wtrącamy się w jej sposoby rozwiązywania konfliktów.

Katrin · Wysłany: Pią 10:41 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Zaśmiała się.
- Moja siostra, ma o wszystko pretensje - powiedziała nadal nad czymś myśląc z intensywnie - Zazwyczaj do mnie. - dodała po chwili.
Odłupała kawałek lodu z jeziora i zaczęła obracać go w dłoni.
- Musze - zaczęła cicho, ale z tym samym błyskiem w oku - porozmawiać z tą Vedette - skończyła i skruszyła w jednej dłoni bryłę lodu.

Petra · Wysłany: Pią 10:47 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Zbyt wiele się od niej nie dowiesz. Ale jeżeli planujesz coś większego... Vedette ma u mnie mały dług - wszystko to mówiła beznamiętnie. Przeszła kilka kroków, wypatrując w śniegu jakiegoś patyczka i kreśląc jakieś rysunki.

Katrin · Wysłany: Pią 10:49 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Uśmiechnęła się szeroko.
- Czasami mam ochotę cie uściskać - powiedziała i zaśmiała się wstając ze śniegu.
- Wiesz o niej coś więcej? - zapytała niby od niechcenia.

Petra · Wysłany: Pią 10:54 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Niewiele. Mówiła, że była zakochana w jakimś nieśmiertelnym dziecku. Wampirów boi się jak diabeł święconej wody... Chociaż to jest może złe porównanie. Z tym długiem wdzięczności jest jednak mały problem, ponieważ przez większość czasu twierdziłam, że pomagam jej bezinteresownie. Jednak skoro nalega... Coś będzie dało się wykombinować.

Katrin · Wysłany: Pią 10:55 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Nieśmiertelne dziecko?! - jej głos podskoczył o oktawę.
Zacisnęła dłonie w pieści, patrząc, niesłusznie, groźnie na Petrę.

Petra · Wysłany: Pią 10:58 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

- Ja tylko przekazuję to co słyszałam - powiedziała z nutką strachu w głosie. - Jednak to dziecko już nie żyje. Sama kazała mi pomóc w niszczeniu jego pomnika. Chociaż... To nie była ta pomoc, za którą jest mi winna przysługę.

Katrin · Wysłany: Pią 11:01 pm, 01 Sty 2010 Temat postu:

Zaczęła chodzić w te i z powrotem z zaciśniętą szczęką.
- Tym bardziej muszę z nią porozmawiać - wycedziła przez zaciśnięte zęby, nie przerywając swojego marszu.