Komnata Petry Arkanian

Katrin · Wysłany: Śro 10:45 pm, 02 Gru 2009 Temat postu:

- Zgodziłam się, że sylwester odbędzie się w ich warowni - powiedziała niechętnie - Jak pomyślę o tym smrodzie dookoła to aż tracę apetyt - wzdrygnęła się malowniczo.

Petra · Wysłany: Śro 11:00 pm, 02 Gru 2009 Temat postu:

- Jeżeli to Cię zniechęca, to pomyśl, jaki smród będzie im towarzyszył przez całe Święta - Petra wybuchła śmiechem - można by było dodatkowo podarować im coś z naszych rzeczy. Zakładam, że byliby zachwyceni! Z drugiej strony nie wyobrażam sobie, jak cały okres świąteczny ma się obyć bez konfliktów.
Nagle ogarnęła ją ogromna wściekłość. Przypomniała sobie dwa wilkołaki w dzielnicy ćpunów, ścieżkę usłaną trupami i ten odór, którego nie można było porównać do niczego innego. Oczy zabłysły jej niebezpiecznie.
(nie wiem, jak czasowo potraktować naszą rozmowę :D jak coś to zrobię edita)

Katrin · Wysłany: Pią 3:07 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

( oki może być po xD)
Wyczuła złość w wampirzycy. Westchnęła głęboko.
- Trzeba próbować - odrzekła przyciszonym głosem - Też sobie tego nie wyobrażam. Ja i moja sistra łamiące się opłatkiem - prychnęła - Szczęście i miłość dookoła. Pierwsze wspólne święta od kilkunastu wieków. - westchnęła jeszcze głębiej.

Petra · Wysłany: Pią 3:19 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- Nie mówiłaś, że Samantha jest Twoją siostrą. Z drugiej strony jestem zdziwiona, że ten fakt nie spowodował zakończenia tej całej wojny. Nie lubicie się z powodu swojej rasy, czy tak po prostu?
Poczuła lekkie rozbawienie. Szybko jednak je stłumiła, żeby nie urazić swojej towarzyszki. Zauważyła przy tym, że jest w stanie coraz lepiej kontrolować swoje emocje.

Katrin · Wysłany: Pią 6:09 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- Ten fakt raczej zaczął cała wojnę - sprostowała wpatrując się w okno - I początek nie wziął się z niechęci. Na początku można powiedzieć, że uzupełniałyśmy się. Ona pilnowała mnie w dzień, gdy spadałam w jakieś krypcie. Ja natomiast kontrolowałam ją w czasie pełni. Jednak pewne wydarzenie przemieniło zaufanie w czystą nienawiść - mówiła cały czas tonem jakby przypominała sobie baaardzo odległe czasy - I nic nie zmieniło się przez te wszystkie wieki.

Petra · Wysłany: Pią 8:25 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

Nie naciskała na dalszy ciąg opowieści. Wiedziała, że Katrin powie więcej w odpowiednim czasie, a miały przecież całą wieczność.
- No cóż... Też miałam siostrę. Było to jednak chyba z trzysta lat temu. Szczerze mówiąc czas nigdy nie stanowił dla mnie zbyt istotnej sprawy. Zapewne sięgając do kronik lub ksiąg parafialnych, uzyskałabym odpowiednie informacje, jednak jakoś ten fakt mnie nie ciekawi. Z resztą, mieszkałam wtedy w małym miasteczku na północy Rosji i zimą za nic bym się tam nie wybrała.

Katrin · Wysłany: Pią 8:30 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- Co się stało z Twoją siostrą - zapytała zainteresowana - Oczywiście jak nie chcesz to nie mów - dodała swobodnym tonem.

Petra · Wysłany: Pią 8:40 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

Zaśmiała się łagodnie.
- Powiem, chociaż nie ma w tym nic pasjonującego. Umarła, gdy miała około 50 lat. To znaczy... Tyle wiem od ludzi, których pytałam po jej śmierci. Jej serce nie wytrzymało zapewne wszystkich trosk. Odejścia rodziców, mojej "ucieczki". W sumie zostawiłam jej tylko list... Chociaż nie sądzę, żeby moje pożegnanie miało przedłużyć jej życie o te marnych parę lat.

Katrin · Wysłany: Pią 8:43 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

Przyjrzała jej się uważnie. Jej czerwone tęczówki spoczęły na oczach wampirzycy.
- A nie kusiło cię - zapytała spokojnym głosem - aby dać jej dar nieśmiertelności?

Petra · Wysłany: Pią 8:47 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- A wiesz, że nawet specjalnie o tym nie myślałam. Nawet za bardzo nie wiedziałam, że można coś takiego zrobić. Tak jak mówiłam, mój stwórca mnie zostawił, więc nie zdawałam sobie sprawy czym się stałam. Stwierdziłam, że ucieczka będzie najlepszym wyjściem.
Nie odczuwała smutku ani przygnębienia. Traktowała to raczej jako czysto teoretyczną dyskusję.

Katrin · Wysłany: Pią 8:50 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

Pokiwała głową. Westchnęła. Jakoś nagle zrobiło jej się ciężko na sercu, które od tylu wieków było twarde i nieruchome jak skała. Oczywiście cały czas wyglądała na w pełni opanowaną.

Petra · Wysłany: Pią 9:26 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- Czasami denerwuje mnie, że wampirze cechy tak łatwo potrafią zatrzeć ludzkie emocje. Szczególnie te najprostsze, radość, smutek... No ale chyba tak już musi być.
Popatrzyła na Katrin.
- Ty za to masz na mnie dziwny wpływ. Im częściej próbujesz coś zrobić z moimi emocjami, tym częściej zauważam, że mogę je, hamować, ograniczać... Z resztą, chyba nie powinnam Ci tego mówić - zaśmiała się szczerze.

Katrin · Wysłany: Pią 9:32 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- Wiesz mi, że gdyby bardzo chciała to nic byś przede mną nie ukryła - powiedziała wyrywając się z zadumy ze śmiechem - tysiąclecia praktyki - uśmiechnęła się figlarnie - A co do uczuć to w każdym z was jest jeszcze część człowieczeństwa - odrzekła spokojnie.

Petra · Wysłany: Pią 9:38 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

- Troszeczkę to stresujące - odrzekła z uśmiechem - z drugiej strony, w ten sposób łatwiej jest zachować szczerość. Szkoda, że to nie działa obu stronie. To znaczy nie, nie chodzi mi o to, że kłamiesz. Czasami po prostu również chciałabym wiedzieć, co naprawdę czujesz.

Katrin · Wysłany: Pią 9:42 pm, 04 Gru 2009 Temat postu:

Spojrzała zamyślona przez okno. Co ona czuje? czy ona jeszcze pamięta cokolwiek oprócz namiastki nienawiści.
- A jeśli ja już nic nie czuję? - zapytała cicho, ale bez cienia emocji w głosie.