Komnata Petry Arkanian

Anne · Wysłany: Czw 8:04 pm, 17 Gru 2009 Temat postu:

-No tak. To chyba wszystko tłumaczy- roześmiała się. Wstała z krzesła i uśmiechnęła się do Petry.- Dzięki, że mnie wprowadziłaś. Nie będę nadużywała twojej gościnności, jeszcze przez wieczność mnie popamiętasz.
Pożegnały się i Anne opuściła jej pokój,

Petra · Wysłany: Sob 8:14 pm, 19 Gru 2009 Temat postu:

Popatrzyła znudzonym wzrokiem na nierozpakowane bagaże. Do świąt pozostało już niedużo czasu. Sprzątania nie lubiła już nawet jako śmiertelnik, jednak stwierdziła, że wypada coś zrobić z porozrzucanymi na szafkach rzeczami. Zaczęła od poskładania książek z sekretarzyka i pościelenia łóżka.
Zaraz potem usiadła na stołku od fortepianu i oceniła swoją pracę, jako całkiem udaną. Nie chciało jej się ruszać innych rzeczy. Odsłoniła klawiaturę instrumentu i zaczęła naciskać lekko klawisze. Nie tworzyło to żadnej konkretnej melodii. Po chwili zauważyła warstewkę kurzu na czarnej podstawce na nuty. Westchnęła głęboko i wstała.
Postanowiła, że później się tym zajmie. Zarzuciła na plecy skórzaną kurtkę i raźnym krokiem wyszła z pokoju.

---------------------------------------

Wbiegła do pokoju, rzucając kurtkę i plecak na łóżko. Dopadła ogromnej szafy i zaczęła przerzucać zawartość. "Gdzie jest ta sukienka" - mruknęła do siebie, robiąc coraz większy bałagan.
- JEST! - krzyknęła i zaczęła się przebierać. Założyła czarną suknię i delikatne rękawiczki, sięgające jej do łokci (http://stylio.pl/zdjecia/9/9864_l/ladyevil/Gotycka+suknia.jpg). Na nogach miała długie, czarne kozaki. Przejrzała się w lustrze, rozpuściła włosy i zaczęła szybko je szczotkować.
- Prezent - stwierdziła krótko i wyjęła spod łóżka kilka paczek - Kurcze, jak, ja to przeniosę... - wrzuciła połowę zawartości do ogromnego plecaka, a resztę wzięła w rękę.

---------------------------------------

Powoli otworzyła drzwi, trzymając w ręku mały pakunek. Przymknęła oczy i raźnym krokiem podeszła do każdego kąta pokoju, by pogasić świece. Nie miała ochoty wcześniej wychodzić z Wigilii, jednak na sali było za dużo światła, a ona miała wciąż podrażnione oczy po porannym polowaniu. Teraz poczuła się nieco lepiej.
Otworzyła okno, by oświetlić pokój łagodnym światłem księżyca. Śnieg przestał padać i noc była całkiem przyjemna. Nie mając lepszego zajęcia, pozbierała leżące na podłodze ubrania i ułożyła je w szafie. Następnie starła kurz z fortepianu puchatą szczotką i wyrównała zgrabnie nuty na podstawce.
Zadecydowała, że czas już się przebrać. Zastąpiła wyprofilowaną suknię luźną koszulką i zdjęła kozaki. Przypomniało jej się, że w torbie podróżnej ma gumkę do włosów. Przeszła przez pokój i rozpięła rzepy torby. Kiedy sięgała po gumkę, na podłogę wyleciał ładnie złożony papier. Przyjrzała mu się uważnie, usiadła na łóżku, opierając się o żelazną ramę i zaczęła czytać.

Katrin · Wysłany: Sob 8:42 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

// Jakby co to już jest po balu///
Zostawiła tylko prezenty w komnacie i prosto z sali przyszła pod drzwi komnaty Petry. Musiała upewnić się czy wszystko okey. Nadal w sukience i wyrafinowanej fryzurze. Delikatnie zapukała do drzwi. Czekała.

Petra · Wysłany: Sob 8:50 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Proszę - odpowiedziała, cały czas wpatrując się w papier z uśmiechem. Dopiero po chwili rzuciła okiem na drzwi.
- Fajnie, że przyszłaś - powiedziała całkiem szczerze - wchodź, wchodź, tylko nie zapalaj świateł, dobrze?

Katrin · Wysłany: Sob 8:52 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- I nastała ciemność - powiedziała ze śmiechem, cały czas miała dobry humor.
Zauważyła trzymany przez wampirzyce papier.
- Co to jeśli można wiedzieć? - zapytała nie mogąc się powstrzymać.

Petra · Wysłany: Sob 8:54 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Stary list - odpowiedziała, po czym bezceremonialnie wyjęła z szafki nocnej zapalniczkę i podpaliła papier - mała strata. Mogę Ci wyrecytować wszystko, co było tam napisane o każdej porze dnia i nocy. Ale to naprawdę mało ciekawe i mało istotne. Jak Ci się podobał prezent?

Katrin · Wysłany: Sob 8:57 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Idealny - odrapała z uśmiechem, ale cały czas oczy miała w lepione w list - Nie powinnaś go palić - powiedziała cicho.

Petra · Wysłany: Sob 9:00 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Może i nie... - mruknęła, nadal nie tracąc dobrego nastroju. - Fakt, zapalniczka nieco podrażnia oczy. Z drugiej strony, niejedno muzeum zapłaciłoby mi za niego sporo kasy. Tak, czy inaczej uwierz mi, mała strata. Usiądziesz?

Katrin · Wysłany: Sob 9:02 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Tak pewnie - powiedziała, zamyślonym głosem - Chwaliłaś się - powiedziała po chwili z błyskiem w oku - że jesteś w stanie wyrecytować ten wiersz - odgarnęła grzywkę - Więc słucham - zaśmiała się cicho.

Petra · Wysłany: Sob 9:06 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Więc...

"Anno domini 1890...
Przyjdziesz nocą. Zostaniesz do rana
I otulisz mnie lekko ramiony.
Ja ci powiem: o, moja nieznana.
Ty mi powiesz: o, mój wytęskniony.
Będziesz moja. Ustami się wpije
W wargi twoje, od nocnych róż krwawsze,
Obłąkany szał szczęścia przeżyję,
Ale umrze coś we mnie na zawsze.
Zacałuję się sobą! W pierścieni
Splot drgający zakłuje twe ciało,
I uśniemy rozkoszą zmęczeni
I niepomni, że wszystko się stało.
Obudzimy się. Ciężką nienawiść
W głuchych duszach bez słów poczujemy
Zło nam w oczach zaświeci, jak zawiść,
I jak głaz będzie smutek nasz niemy.
Ale nocą znów przyjdziesz. Do rana
Będziesz słodko mnie tulić ramiony.
Ja ci powiem: o, moja nieznana!
Ty mi powiesz: o, mój wytęskniony!

Tam gdzie zwykle, po zmroku..."
Brzmi jak fragment kiepskiego melodramatu, nie? - oczy zabłysły jej radośnie.

Katrin · Wysłany: Sob 9:09 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

Wysłuchała listu uważnie. Jej oko dziwnie się zamgliło. Szybo odrzuciła z policzka krwawy kryształek który wędrował po jej policzku. Uśmiechnęła się delikatnie.
- Melodramat jak się patrzy - powiedziała cicho.

Petra · Wysłany: Sob 9:13 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Nie lubię form pisanych. Jakoś mi się nie kleją. Jak tylko coś zapiszę, to od razu mam ochotę kreślić, zmieniać, w sumie... czuję się niezręcznie czytając swoje myśli. Ale z drugiej strony zawsze się bałam, że wspomnienia i myśli znikną, tak jak i wszystko. - strzepnęła z ręki strzępki popiołu i zaczęła bawić się zapalniczką, muskając palcem płomień.

Katrin · Wysłany: Sob 9:14 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Rozumiem - odparła cicho - A do kogo był ten lis lub od kogo? - zapytała z ciekawości.

Petra · Wysłany: Sob 9:21 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

- Hm... Zapewne będę monotematyczna, jeżeli powiem, że to od Mariusa. Wysłał mi to jakoś tydzień, po tym jak się spotkaliśmy. W dosyć... No nie ukrywajmy, nieprzyjemnych okolicznościach - przez chwilę spojrzała na naszyjnik, otrzymany od Katrin - takie małe pytanko. Co jest w środku?

Katrin · Wysłany: Sob 9:23 pm, 26 Gru 2009 Temat postu:

To pytanie wyrwało ją z rozmyśleń. Uśmiechnęła się szeroko.
- Otwórz i zobacz - powiedziała niby obojętnym głosem.