Komnata Petry Arkanian

Petra · Wysłany: Sob 10:21 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Tak, ale... - odpowiedziała odpowiedziała powoli - pamiętasz tego wilkołaka - tutaj się skrzywiła - tego znad morza. No to ona stwierdziła, że to jest jej ukochany piesek. Wszędzie za nią łazi. A poza tym ona wie o obu rasach. Ma mapę, na której zaznaczone są warownie.

Katrin · Wysłany: Sob 10:24 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Co?! - poderwała się z miejsca, a jej głos podskoczył o oktawę - Skąd ma te mapę?

Petra · Wysłany: Sob 10:29 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Nie wiem. I chyba zaczęła coś podejrzewać co do mnie - skrzywiła się lekko. - Ale ona na tamtej mapie ma wyraźnie zapisane "wampiry" i "wilkołaki". Już jak mnie zobaczyła, to mało co nie uciekła z kościoła. Za to pieska bardzo lubi - powiedziała z goryczą - "Śnieżynka jest słodka i taka kochana" - mruknęła, przedrzeźniając dziecięcy głosik.

Katrin · Wysłany: Sob 10:33 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

Zaczęła chodzić po pokoju.
- Opowiedz mi o niej wszystko co wiesz. Jaki ma charakter, co lubi i jak wygląda. - dodała.
Musi działać. Nie chciała zrobić nic temu dziecku, ale... musi je znać.

Petra · Wysłany: Sob 10:35 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

Popatrzyła na nią z niepokojem. Ostatnim razem, kiedy opowiedziała "wszystko" o pewnym wilku, to mało co...
- Ale obiecaj, że nie zrobisz jej nic złego - powiedziała cicho.

Katrin · Wysłany: Sob 10:38 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- obiecuję - powiedziała bez zastanowienia - To niewinne dziecko - dodała.
Usiadła na fotelu, patrząc na Petrę z uwagą.

Petra · Wysłany: Sob 10:42 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

Uśmiechnęła się na wspomnienie dziewczynki.
- No cóż... Jest dosyć nieufna. Za to bardzo wrażliwa. Wierzy bezgranicznie w dobro... Nigdy się nie poddaje, nie ma dla niej rzeczy niemożliwych. Lubi się bawić. Kiedy ją się zagada, zapomina całkiem o strachu. Trudno powiedzieć cokolwiek o jej rodzicach. Próbuje wymigać się od powrotu do domu. Chyba to wszystko.

Katrin · Wysłany: Sob 10:44 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- I pewnie buntowniczka? - zapytała ze śmiechem - I mówisz, że wie gdzie są warownie? - zapytała już poważniej.

Petra · Wysłany: Sob 10:46 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Dokładnie - przytaknęła z uśmiechem. - Wie. Ma dokładną mapę, podpisaną, gdzie jest która warownia i jak do nich dojść.

Katrin · Wysłany: Sob 10:53 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Nikt takiej mapy nie tworzył - powiedziała spokojnie - Przynajmniej z nieśmiertelnych. - dodała - A to znaczy, że musiał ją zrobić człowiek. - zamyśliła się.

Petra · Wysłany: Sob 10:55 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

Nie skomentowała tego. Siedziała cicho, wpatrując się w przeciwległą ścianę.
- Co zamierzasz zrobić? - zapytała po chwili, budząc się jakby z zamyślenia.

Katrin · Wysłany: Sob 11:02 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Ehh pobawię sie w niańkę - powiedziała z głębokim westchnięciem - Przy okazji dowiem sie skąd ta mała ma ten świstek papieru - dodała.

Petra · Wysłany: Sob 11:03 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Świetna zabawa - mruknęła cicho - uważaj na oczy. I na skórę. I na jedzenie ciastek. Już ja się wymigiwałam cukrzycą - zaśmiała się, patrząc na nią.

Katrin · Wysłany: Sob 11:20 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Domyślam sie - powiedziała - I obowiązkowo soczewki - zaśmiała się srebrzyście.

Petra · Wysłany: Sob 11:24 pm, 06 Lut 2010 Temat postu:

- Tak - przytaknęła cicho. Cieszyła się, że rozmawiają jak dawniej. Jednak w chwili, gdy zaczynała czuć się naprawdę luźno, przypominała jej się ostatnia kłótnia. Cały czas czuła niepokój i coś na kształt... wyrzutów sumienia? Sama nie wiedziała, co to jest.