Komnata Katrin Rosse

Katrin · Wysłany: Nie 10:45 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Nadal pisała zawzięcie, nawet na chwile nie przestając. Na chwilę tylko wstała gdyż, musiała zamknąć okno, ponieważ wstał dzień i bała się o zdrowie "pisklaczka". Jednak po chwili wróciła do pisania, wcześniej uspokajając Petrę.

Petra · Wysłany: Nie 10:51 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Sen mijał jej spokojnie. Ani razu się nie obudziła, czasami tylko wydobywała z siebie pojedynczy szloch. Wtuliła twarz w poduszkę, jak to miała zwykle w zwyczaju. Znowu poczuła ten "nieswój" zapach. Nie otwierała jednak oczu.

Katrin · Wysłany: Nie 10:56 pm, 27 Gru 2009 Temat postu:

Czując, że Petra wraca ze świata Morfeusza. Schowała kronikę do szuflady. Wstała i przyniosła z barku szklankę 0Rh+. Podeszła do łóżka siadając n a jego brzegu, a szklankę postawiła na stoliczku nocnym. Necis nie obudziła się nadal spała słodko przy boku Petry.

Petra · Wysłany: Pon 10:33 am, 28 Gru 2009 Temat postu:

Poczuła, że ktoś siada na łóżku. Nie poruszyła się jednak i nadal nie otwierała oczu. W głowie miała pustkę, zarówno jeśli chodziło o emocje jak i wydarzenia.
- Jak długo tu jestem? - wymruczała sennie.

Katrin · Wysłany: Pon 1:04 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Przespałaś resztę nocy i cały dzień - powiedziała spokojnie - I jak tam lepiej? - zapytała po chwili.

Petra · Wysłany: Pon 2:53 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Lepiej... nie mówić- stwierdziła i otwarła oczy. Usiadła na łóżku, sięgając jedną po szklankę. - Znowu nadużywam Twojej gościnności - stwierdziła smutno.

Katrin · Wysłany: Pon 2:58 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Nie ma o czym mówić - powiedziała cicho - Chcę zauważyć, że sama Cię tu przyniosłam, wiec jest to równoznaczne z zaproszeniem - dodała i uśmiechnęła się lekko.

Petra · Wysłany: Pon 3:40 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Wczoraj wieczorem... - zaczęła niepewnie - ...byłaś niezbyt zadowolona z mojej prośby. Dlaczego? Przecież niejednokrotnie zmieniałaś moje emocje bez mojej zgody, ani wiedzy - upiła kilka łyków napoju, ocieplając jednocześnie rękami szklankę. Spojrzała z zaciekawieniem (a może i z lekkim wyrzutem) na Katrin.

Katrin · Wysłany: Pon 9:03 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

Zamyśliła się, z nieodgadnionym wyrazem na twarzy.
- Byłam w pewnym sensie zła, to prawda - powiedziała spokojnie i powoli ważąc słowa - Jednak po prostu myślę, że powinnaś być na tyle silna by obyć się bez mojej pomocy. Jednak Ty zdecydowałaś się na najprostsze rozwiązanie.... Ból nas wzmacnia - zaczęła trochę mocniejszym tonem - A Ty nie możesz sobie pozwolić na chwilę słabości...

Petra · Wysłany: Pon 9:08 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Trudno jest nie skorzystać z prostszych rozwiązań, kiedy ma się je pod ręką - uśmiechnęła się smutno. - Chciałabym powiedzieć, że nie masz racji. Ale nie mogę. Wiesz... Z jednej strony mam wyrzuty sumienia, że wybucham z takich prostych powodów, a z drugiej... Nie potrafię, po prostu nie wiem, co mam robić.

Katrin · Wysłany: Pon 9:12 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Czas - powiedziała cicho - do wszystkiego potrzebny jest czas. To on wszystko zmienia, a w naszym przypadku jest naszym wielkim sprzymierzeńcem. - przeniosła szkarłatne oczy na Petrę.

Petra · Wysłany: Pon 9:14 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Prawda. Czasu nigdy nam nie braknie - również spojrzała w oczy Katrin. - Dlaczego twierdzisz, że nie mogę pozwolić sobie na chwile słabości? - zapytała z lekkim rozbawieniem.

Katrin · Wysłany: Pon 9:16 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Bo słabość rodzi ból - powiedziała spokojnie - A ból, cierpienie, a ona nienawiść - westchnęła - A nienawiść niszczy wszystko na swojej drodze...

Petra · Wysłany: Pon 9:20 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

Odstawiła kubek na szafkę.
- Zaskoczyłaś mnie - powiedziała nieco ciszej. Po chwili wróciła jednak do normalnego tonu - myślałam, że powiesz mi, że taka postawa nie jest adekwatna do dowódcy wojowników - uśmiechnęła się przyjaźnie.

Katrin · Wysłany: Pon 9:24 pm, 28 Gru 2009 Temat postu:

- Ja nie mieszam spraw hmm politycznych z prawdziwym życiem - odrzekła spokojnie i subtelnie się uśmiechnęła - A troszkę chcę Ci ułatwić to prawdziwe życie - dodała po chwili zamyślonym głosem.