Komnata Katrin Rosse

Petra · Wysłany: Pią 10:10 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- N...Nie. Słuchaj, ja chyba muszę już iść - powiedziała. Nawet nie dotknęła swojego kieliszka. Rzuciła jeszcze raz okiem na szafkę z pamiętnikiem. Nadal nie mogła uwierzyć, że były to wspomnienia Katrin... Słowa z ostatnich kartek latały jej przed oczami.

Katrin · Wysłany: Pią 10:13 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Nie zostań jeszcze - powiedziała starając się mówić swobodnie - Wiesz jestem trochę nie w sosie, ale naprawdę chętnie pogadam.
Zbadała stan emocjonalny wampirzycy. Spodziewała się smutku i żalu, a nie zmieszania i skrępowania. Podążyła za wzrokiem Pertry. Katrin spojrzała na swoją szafkę nocą, a później z powrotem na wampirzycę.

Petra · Wysłany: Pią 10:21 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Bo... Ja... Możesz mnie wyrzucić z warowni, możesz mnie zabić! No ale szafka była otwarta i po prostu... Nie mogłam się powstrzymać. Nie wiedziałam, że to jest Twój pamiętnik. Myślałam, że to zwykła książka - jej głos był coraz bardziej zrozpaczony, oddychała nierówno, niemal zaczęła się trząść. Była wściekła na siebie, że od razu nie wyszła z komnaty.

Katrin · Wysłany: Pią 10:30 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Pierwszy raz w jej opanowanej twarzy można było dostrzec silne emocje. Niedowierzanie, złość, a później strach. Wielki strach, wręcz przerażenia. Nie ruszyła się z fotela wpatrywała się w oczy wampirzycy. Oddychała głęboko. zadowolona z siebie Necis usiadła na łóżku i z... uśmiechem? spoglądała na obie wampirzyce.

Petra · Wysłany: Pią 10:39 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Ja... przepraszam! - po jej policzkach płynęły krwawe łzy. Szybko wstała i pobiegła do drzwi pokoju.

Katrin · Wysłany: Pią 10:44 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Ani mi się waż! - krzyknęła z mocą którą można było usłyszeć jedynie w głosie pierwszego miotu, walcząc sama ze sobą wzięła głęboki wdech - Usiądź - dodała już spokojnym tonem.

Petra · Wysłany: Pią 10:49 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Była mocno zdenerwowana, nie śmiała jednak wyjść. Oczy przeszły jej mgłą, żałowała że nie może w takiej sytuacji zemdleć jak zwykły śmiertelnik. Usiadła na fotelu, plamiąc sobie łzami spodnie.

Katrin · Wysłany: Pią 10:53 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

wampirzyca patrzyła na nią pustym wzrokiem. Nagle pochyliła się i schowała twarz w rękach.
- Czytałaś - odezwała się przytłumionym głosem - ten z samej góry? - zapytała nadal chowając twarz w dłoniach.

Petra · Wysłany: Pią 10:57 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Tak - odpowiedziała. Nie odważyła się na nią spojrzeć. W myślach planowała, co zrobi, jeżeli Katrin pozwoli jej wyjść żywą z komnaty. Słońce wschodziło dopiero za kilka godzin. Wiedziała, że nie wytrzyma ani godziny dłużej, niż to potrzebne, mając w głowie wydarzenia z ostatniego tygodnia.

Katrin · Wysłany: Pią 11:00 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Odsłoniła twarz i potarła skronie w skupieniu palcami.
- Ile zdążyłaś przeczytać? - zapytała z zamkniętymi oczami.
Była nieruchoma jak posąg, tylko palce masowały skronie.

Petra · Wysłany: Pią 11:03 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Trzy pierwsze wpisy - powiedziała już nieco spokojniej. Postanowiła, że jeżeli to będzie jej ostatnia rozmowa, to musi zachowywać się godnie. Przetarła twarz rękawkiem koszulki (nie pierwszy raz tego dnia) i spojrzała na Katrin. Jej widok jednak sprawił, że poczuła, jakby serce przebiło jej kilkanaście sztyletów. Myślała, że zaraz zwariuje.

Katrin · Wysłany: Pią 11:07 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Jęknęła i osunęła się ze zrezygnowaniem na fotel. Oddychała głęboko. Nagle otworzyła oczy. Jej oczy były częściowo bordowe a częściowo czarne.
- I? - zapytała drżącym głosem znowu zamykając oczy.

Petra · Wysłany: Pią 11:11 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Nie odpowiedziała. Zakryła twarz w dłoniach, pokręciła lekko głową.
- Przepraszam - powiedziała ledwo słyszalnym szeptem.

Katrin · Wysłany: Pią 11:14 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- nie chcę przeprosin - powiedziała tonem wypranym z emocji - Tylko twoich odczuć - dodała po chwili.
Szczękę miała zaciśniętą. dłonie zacisnęła się na kolanach w pieści.

Petra · Wysłany: Pią 11:23 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Nie była w stanie przekazać jej żadnych emocji. Stres i poczucie winy zagłuszały wszystkie inne odczucia.
- Co mam Ci powiedzieć? Że czuję się, jakbym czytała swój życiorys? Czy może to, że czuję się podle, bo zawiodłam jedyną osobę w moim życiu, która cokolwiek dla mnie znaczyła?
Powiedziała to bardzo cicho. Ręce jej się trzęsły, a w gardle czuła ogromny ucisk. Wolałaby najsilniejszą dawkę bólu, na jaką stać było Katrin, niż jej spojrzenie.
- Proszę, skończ to. Zabij mnie. Przecież i tak wiesz, że sama to zrobię.