Komnata Katrin Rosse

Katrin · Wysłany: Pią 8:40 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

Nie spojrzała na niego. Nic nie powiedziała. Jej oczy wpatrywały się w zachmurzone niebo. " Co mi z Twojej miłości..." pomyślała.

Sebastian · Wysłany: Pią 8:48 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- Sprawiasz wrażenie mało szczęśliwej. Wiem, że długo się nie widzieliśmy, ale uwierz mi, przybyłem najszybciej, jak to było możliwe. Teraz postaram się wynagrodzić Ci tą długa nieobecność. - powiedział z nadal poważną miną.

Katrin · Wysłany: Pią 8:52 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

Nadal nie patrzyła na niego. Nie mogła. Wiedziała, że teraz każde słowo, które wypowie będzie niczym sztylet. Jednak ona nienawidzi kłamać.
- Za dużo ode mnie oczekujesz... - powiedziała cicho, obserwując chmury.

Sebastian · Wysłany: Pią 9:06 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

-Oczekuję od Ciebie jedynie cierpliwości. Myślę, że tyle możesz dla mnie zrobić. - powiedział wstając z fotela. - Wszystko pozostałe rozstrzygnie się we właściwym czasie.

Katrin · Wysłany: Pią 9:10 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- Nie - powiedziała cicho, ale z dziwną stanowczością - Ty nie oczekujesz ode mnie jedynie cierpliwości i dobrze o tym wiesz. Ty oczekujesz ode mnie niemożliwego, bo to czego pragniesz jest nie możliwe. - zawiesiła na chwilę głos - Poza naszym zasięgiem - dodała szeptem.

Sebastian · Wysłany: Pią 9:18 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- Sądzę, że nie wiesz jakie są moje pragnienia. A w tej chwili niczego więcej od Ciebie nie oczekuję. Wiesz doskonale, że nasze pragnienia schodzą na dalszy plan, gdy chodzi o przyszłość, ba, nawet o istnienie naszej rasy. Na spełnianie pragnień będziemy mieli całą wieczność. - powiedział wolno podchodząc do okna.

Katrin · Wysłany: Pią 9:25 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- Kłamiesz - powiedziała spokojnie - Ale cóż po Tobie tylkotego można się spodziewać. - słyszała jak się zbliża jednak nie zaszczyciła go spojrzeniem - Ale ja nawet w przyszłości - odezwała się ponownie przyciszonym głosem, z opanowaniem patrząc w chmury - nie będę w stanie Cię pokochać... - dokończyła siląc się na spokój.
Przypomniała jej się rozmowa, którą odbyła z nim tuż przed jej wyjazdem. To była rozmowa na tej samej zasadzie. Nawet padały podobne zwroty.

Sebastian · Wysłany: Pią 9:33 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- Nie wymagam od Ciebie miłości. Proszę jedynie o cierpliwość. A jeśli chodzi o kłamstwa, to chyba też nie jesteś mi dłużna. Takie życie. - Odwrócił się od niej i zbliżył do fotela, z którego przed chwilą wstał.

Katrin · Wysłany: Pią 9:36 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

Westchnęła. Tak ona również kłamała. Spuściała nogi z parapetu tak, że zwisały od zewanętrznej strony. Snieg szybko pokrył je delikatna warstwą. " Jestem tak jak snieg" pomyślała patrząc na wirujące białe płatki.

Sebastian · Wysłany: Pią 9:44 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

Usiadł spokojnie w fotelu.
- Pamiętaj tylko o jednym. Nie wolno nam przesadzać w kontaktach z innymi rasami, bo zawsze takie sytuacje wymykają się spod kontroli i źle kończą. Szczególnie dla nas. A teraz możesz zająć się swoimi sprawami. Muszę coś przemyśleć. - przymknął oczy.

Katrin · Wysłany: Pią 9:49 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

Otrząsnęła się z nostalgii. Spojrzała na niego przez ramię.
- A co to miało znaczyć? - zapytała napiętym głosem - " Nie wolno nam przesadzać " ? - uściśliła

Sebastian · Wysłany: Pią 9:51 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- Jesteś dużą dziewczynką i na pewno wiesz. A teraz wybacz, ale muszę się skupić na swoich myślach.

Katrin · Wysłany: Pią 9:54 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- O nie, nie mój drogi -powiedziała i zwinnie przerzuciła nogi na drugą stronę parapetu - Konkretnie o co Ci znowu chodzi? - zapytała ze stanowczością.

Sebastian · Wysłany: Pią 9:56 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

- W tym momencie konkretnie o spokój. - odpowiedział zmęczonym głosem i ponownie zamknął oczy, splatając ręce.

Katrin · Wysłany: Pią 10:04 pm, 22 Sty 2010 Temat postu:

Przewróciła oczami. Mruknęła cos na kształt " Starość nie radość..."
Zamknęła okno i zasunęła zasłony. Usiadła przy sekratarzyku. Wyjęła czysty arkusik do listów. Zdążyła napisać "[i] Drogi Azazzello...[/]" gdy przypomniała sobie, że nie ma przy sobie Cordisa. Westchnęła.
Wstała. Wzięła z szafy lekką czarną sukienkę na ramiączkach i zniknęła w łazięce.