Komnata Katrin Rosse

Katrin · Wysłany: Pią 8:27 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Oczywiście - powiedziała cicho i ponownie delikatnie się uśmiechnęła - Przecież pamiętam, że nawet Cie to to prosiłam - dodała po chwili.
Jeszcze raz wskazała wampirzycy fotel, a sama odwróciła się na chwilę. Podeszła do klatki jastrzębia i otworzyła ją. Cordis radośnie wyleciał z pokoju przez otwarte okno.
Katrin odwróciła się ponownie w stronę Petry.

Petra · Wysłany: Pią 8:38 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Usiadła w fotelu.
- Naprawdę, nie chciałabym Ci przeszkadzać - powiedziała, błądząc wzrokiem po pokoju. Prawie wcale nie patrzyła jej w oczy. Sama do końca nie wiedziała, o czym by chciała porozmawiać.

Katrin · Wysłany: Pią 8:42 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- A mi naprawdę nie przeszkadzasz - odrzekła cicho. Podeszła do braku. gdy wróciła niosła dwa kieliszki ABRh-. Postawiła je na stole a sama usiadła w fotelu. Necis natychmiast zeskoczyła z łóżka i zwinnie usiadła na kolanach swojej pani, wpatrując się w drugą wampirzycę.
- A co zamarzasz zrobić w tym pokoju? - zapytała po chwili Katrin opierając głowę na ręce.

Petra · Wysłany: Pią 8:51 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Myślałam o pokoju świateł - powiedziała dosyć cicho. - Bo niektórzy nie mogą zobaczyć światła dziennego... i myślałam o takiej iluzji, odpowiednim ustawieniu lamp, żeby każdy mógł zobaczyć wschód i zachód słońca. Tam jest taki dosyć spory pokój.
Słowa, które wypowiedziała wywołały w niej dziwne odrętwienie. Próbowała jednak skupić się na kotce, siedzącej na kolanach Katrin, żeby zlikwidować zbędne emocje. Zamknęła na chwilę oczy. "Zwariuję, jak to dłużej potrwa" - pomyślała.

Katrin · Wysłany: Pią 9:00 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Świetny pomysł - powiedziała trochę bardziej żywo Katrin.
Zerknęła na zegar na ścianie.
- Poczekasz chwilę - powiedziała spokojnie - muszę odebrać dostawę z punktu krwiodawstwa - dodała wyjaśniającym tonem - Czuj się jak u siebie.
Dodała jeszcze i przenosząc Necis na podłogę wyszła z pokoju. Kotka spojrzała na wampirzycę. Patrząc w jej oczy miauknęła cicho. nagle zwierzak podbiegł do szafki nocnej koło łózka wampirzycy. Łebkiem uchylił drzwiczki ukazując piętrzący się stos jakiś ksiąg ( pamiętników).

Petra · Wysłany: Pią 9:04 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Spojrzała z zaciekawieniem na szafkę. Z jednej strony uważała za wielce nieuprzejme grzebać komuś po szafkach, a z drugiej Katrin powiedziała, żeby czuła się u jak u siebie w domu. Pogłaskała łaszącego się kocura i sięgnęła po książkę leżącą na szczycie stosu.

Katrin · Wysłany: Pią 9:10 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

// Był to ten pamiętnik, który Katrin odrzuciła od siebie gdy ktoś zapukał do drzwi. Był bardzo stary, a strony wykonane były z pergaminu. Na skórzanej okładce, ktoś napisał ładnym pismem " Memento Morial .
Necis tym czasem wskoczyła na łóżko i zaglądała przez ramię wampirzycy, jakby sama chciała również przeczytać tę książkę//

Petra · Wysłany: Pią 9:14 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

- Co bym zrobiła na miejscu Katrin, gdybym dowiedziała się że ktoś czytał mój pamiętnik? Zapewne bym zabiła. Więc chyba to dobry pomysł... Może wreszcie uda mi się kogoś sprowokować - powiedziała do siebie.
Przerzuciła na pierwszy wpis, nawet nie dbając o to, żeby wsłuchiwać się, czy nikt nie idzie.

Katrin · Wysłany: Pią 9:27 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

// Cały pamiętnik był wypisany tym samym pismem co na okładce. Na tej stronie co akurat otworzyła wampirzyca pisało"
I wiek roku pańskiego. Wrzesień.

Gdyby nie pewne okoliczności już dawno udusiłabym na miejscu Sebastiana. Nienawidzę go i jego głupich uwag w mają stronę. Naturalnie wszystko uchodzi mu na sucho. Przecież Mistrz nic nie zarzuci swojemu UKOCHANEMU i CZARUJĄCEMU syneczkowi.
dzisiaj trochę się odegrałam, bo można powiedzieć moje zszargane nerwy troszeczkę się wyładowały, a mianowicie przez to, że gdy Sebastian znowu zaczął do mnie nagadywać, nie wytrzymałam i z całej siły chlasnęłam go w twarz. Mmm jakie cudowne uczucie. Zostawiłam mu piękny odcisk ręki na policzku.
Kolejny dzień nic nie piłam... Gabriel stwierdził, że powinnam przyjmować dobrowolne ofiary chłopów, bo inaczej popadnę w szał... Jednak brzydzę się pić krew niewinnych ludzi. Jedynie Vinci stara się mnie zrozumieć...
Na końcu natatki był odcisk palca umazanego krwią wampira ///

Petra · Wysłany: Pią 9:29 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Przeczytała tą notatkę dwa razy. Nie mogła w to uwierzyć... To nie mogły być notatki Katrin. Przerzuciła na kolejną stronę.

Katrin · Wysłany: Pią 9:39 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

// Kolejna notka, data była zamazana został jedynie I wiek roku pańskiego. Treść:
" Mistrz znowu wyjechał. Podobno jakieś rebelie na południu. -------------------- nie wiem co o tym wszystkim myśleć. Oczywiście wszyscy uważają moje przypuszczenia są nie słuszne, ale przecież On również może mieć dosyć. Przecież -------------- najciężej jest wytrwać w nieśmiertelności samym z sobą.... martwię się.
U nas w posiadłości jest w miarę spokojnie. ---------------- Sebastian puszy się jak paw i rządzi się niebywale. Zastawiam się czy cichaczem nie wynieść go na słońce jak uśnie. Marzenia....
Ta sprawa z -------- Nie daje mi spokoju....
Pod notatką był ten sam odcisk palca///
(---- <zamazany tekst)

Petra · Wysłany: Pią 9:43 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Lektura coraz bardziej ją wciągała. Próbowała doczytać się czegoś z rozmazanych fragmentów, jednak bezskutecznie. Zrezygnowana przerzuciła dalej kartki.

Katrin · Wysłany: Pią 9:55 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

// Na schodach rozległy się kroki Katrin. Kartka pamiętnika była pozalewana obficie czerwonymi plamami. daty nie można było w ogóle odczytać. Kroki były coraz bliżej...
" Nie... nie mogę w to uwierzyć ##### To w ogóle nie realne i nie możliwe, że #### nie żyje. Przecież ########## a teraz po prostu go nie ma. ##### A nas zostawił. ####### I chociaż oddalony był o kilkaset mil to co przeżyła. ###### Leżałam już u siebie w pokoju. Rozmawiałam z Cleopatrą i Jassminą. ## Ból złapał mnie w sercu, ale poczułam się jakby palono mnie żywcem. ##### Czułam, że to on skoczył i #####. Miotałam się w agonii przez dobrą godzinę. #### to co on czuł musiało być ######. Gdy jakoś wróciłam do stanu użytkowanej postawy. I opowiedziawszy o #######. Chłopcy natychmiast pojechali za #######. Znaleźli tylko popiół.
Nie mogę ###### dlaczego ######## i #########.
On nigdy nie wróci....
Kroki na korytarzu były wyraźniejsze. Ktoś położył dłoń na klamce. ////
(### plamy z krwawych łez)

Petra · Wysłany: Pią 10:03 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Miała sekundy na podjęcie decyzji. Wiedziała, że nie będzie umiała kłamać przed Katrin, mogła jednak uniknąć niewygodnych pytań. Wrzuciła wszystko niedbale do szafki. Serce waliło jej jak młotem, czuła się bardzo zmieszana.

Katrin · Wysłany: Pią 10:07 pm, 11 Gru 2009 Temat postu:

Drzwi otworzyły się i stanęła w nich Katrin. Zamyślona usiadła na fotelu. Zanurzyła wargi w krwi w kieliszku.
- Przepraszam, że tak długo, ale małe niedomówienia - powiedziała spokojnie - Mam nadzieję, że się nie nudziłaś? - zapytała cichym głosem i uśmiechnęła się trochę szerzej.