Pokój muzyczny

Ayune · Wysłany: Pon 8:28 pm, 11 Sty 2010 Temat postu:

Weszła do sali. Zauważyła ślady po fortepianie, który tu stał. Uśmiechnęła się i podeszła do drugiego. Delikatne wzory na powierzchni ramy lśniły w świetle świecy, którą ze sobą przyniosła. Postawiła ją obok instrumentu i usiadła na stołku. Nie musiała go nawet podkręcać. Dotknęła klawiszy. Po kręgosłupie przeszedł ją znajomy dreszcz. Mimo iż nienawidziła nauki gry, gdy przebywała wśród ludzi, teraz zapragnęła grać. I zaczęła. Cicha melodia fortepianu rozniosła się po pokoju i przez niedomknięte drzwi wydobywała się na korytarz wabiąc słuchaczy.

(melodia: http://www.youtube.com/watch?v=vQVeaIHWWck )

Petra · Wysłany: Wto 2:06 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

Pojawiła się bezszelestnie w drzwiach i zaczęła słuchać utworu. Z uśmiechem przyglądała się młodej wampirzycy, siedzącej przy fortepianie. Gdy skończyła grać, Petra podeszła bliżej.
- Lubisz klasykę? - zapytała z zaciekawieniem. Sama nie przepadała za Beethovenem, jednak to wykonanie bardzo jej się spodobało.

Ayune · Wysłany: Wto 3:48 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

Spojrzała spłoszona na wampirzycę. - Um... Lubię. Zawsze lubiłam. - Uśmiechnęła się smutno. - Pamiętam jeszcze jak ojciec mi grał, właśnie ten utwór. Zawsze chciałam się go nauczyć. - Głaskała czule klawisze. - Mam na imię Ayune, a ty? - Wbija błękitne oczy w wampirzycę.

Petra · Wysłany: Wto 3:54 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

- Petra. Wybacz, że się nie przedstawiłam - uśmiechnęła się i spojrzała wyczekująco na wampirzycę. - Zagrasz coś jeszcze? - zapytała i usiadła w fotelu na przeciwko fortepianu.

Ayune · Wysłany: Wto 5:48 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

- Ładne imię, Petra. - Uśmiechnęła się. - Jeśli chcesz, mogę zagrać. - Odwróciła się przodem do instrumentu i delikatnie pogłaskała klawisze. - Zagram utwór Dla Elizy. - Zaczęła grać. Dźwięki fortepianu odbijały się echem od ścian, a w jej tęczówkach odbijał się płomień świecy.

( Dla Elizy - http://www.youtube.com/watch?v=o0VwTw1eZ1k )

Petra · Wysłany: Wto 6:34 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

Wysłuchała utworu z uwagą, uśmiechając się co jakiś czas. Kiedy utwór się skończył, odezwała się ponownie.
- Kiedy uczyłam się grać, nauczyciele zamęczali mnie takimi utworami. Dlatego też bardzo się do nich zniechęciłam. A słyszałaś coś o Ericu Satie? Kompozytor w ogóle nie miał talentu do nauki, opuszczał lekcje fortepianu i był irytującym uczniem. Ale... Jego utwory, mimo że nie mają ani określonego tempa, ani metrum są genialne. Słyszałaś kiedyś Gnossienne? Albo Danse de travers?

Ayune · Wysłany: Wto 7:02 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

- Niestety nie. Tamten człowiek zanudzał mnie Beethovenem i Mozartem. No i uczył mnie grać na skrzypcach. Chciał, żebym grała w orkiestrze. Bo myślał, że jestem jego córką. - Uśmiech nie schodził jej z twarzy. Lubiła grać, ale jeszcze bardziej lubiła słuchać. - A może zagrasz mi coś, co grał Satie? Chętnie posłucham. - Podniosła się ze stołka i stanęła obok fortepianu robiąc miejsce Petrze.

Petra · Wysłany: Wto 7:08 pm, 12 Sty 2010 Temat postu:

Usiadła na stołku, patrząc przez chwilę w klawiaturę. Próbowała sobie przypomnieć, od którego dźwięku zaczynał się utwór. Zagrała kilka taktów dla przypomnienia, po czym wykonała całość (http://www.youtube.com/watch?v=ax9ix_n8f44)

Ayune · Wysłany: Śro 8:09 am, 13 Sty 2010 Temat postu:

Stała zasłuchana, mimo iż Petra skończyła grać. - Piękne. Szkoda, że nie znałam tego wcześniej. Skąd znasz ten utwór? - Była tego ciekawa i to bardzo. zawsze, gdy odczuwała tę ciekawość przypominała sobie, że tak naprawdę dla innych jest jak niemowlę. Miała tylko szesnaście lat. - Jest naprawdę piękny. - Z jej twarzy można było wyczytać, że jest zachwycona.

Petra · Wysłany: Śro 2:00 pm, 13 Sty 2010 Temat postu:

- Szukałam czegoś całkiem nowego. No i kiedy byłam nieco młodsza, usłyszałam o tym kompozytorze. Chociaż zazwyczaj jego muzyka ma nieco inny charakter. Satie bardzo lubi popadać ze skrajności w skrajność. Komponował muzykę kabaretową, aż nagle przeszedł do rzeczy strasznie smutnych... Ten utwór stoi gdzieś tak pośrodku - powiedziała z uśmiechem. - A kto jest Twoim ulubionym kompozytorem? - zapytała z ciekawością i wstała od pianina.

Ayune · Wysłany: Śro 5:12 pm, 13 Sty 2010 Temat postu:

- To zależy... Beethoven, jeśli chodzi o fortepian. Uczyli mnie też grać na skrzypcach. - Uśmiechnęła się. - Vivaldi i jego Four Seasons. Zawsze uwielbiałam słuchać jak ktoś to gra. - Jej błękitne oczy patrzyły w dal, jakby była w zupełnie innym miejscu. Opadła na fotel, a zapięcia jej paska zabrzęczały. - Widzisz... Nie pamiętam zbyt wiele. Wiem, gdzie byłam, ale nie pamiętam twarzy ludzi, którzy zabili mi rodzinę. Wiem też, że zabiłam ich prowokatora. Razem z jego rodziną. - Wyszczerzyła kły. - Nienawidzę zapachu ludzi. Nawet wilkołaki pachną ładniej. - W jej oczach mignęło przez chwilę czerwone światło i wbiła paznokcie w podłokietnik, zostawiając dziury. Uspokoiła się jednak i przepraszająco uśmiechnęła. - Wiesz, czasami mi odbija, gdy myślę o wydarzeniach sprzed jedenastu lat. Przepraszam za to. - Gestem wskazała na ślad jej złości.

Petra · Wysłany: Śro 5:33 pm, 13 Sty 2010 Temat postu:

- Nie szkodzi - odpowiedziała tylko. Była zaskoczona nagłą szczerością Ayune. Nie drążyła jednak tematu. Wróciła na krzesełko przy pianinie i zaczęła grać usłyszany ostatnio utwór (http://www.youtube.com/watch?v=KEHDhXtXAv4).

Ayune · Wysłany: Czw 8:30 am, 14 Sty 2010 Temat postu:

Słuchała melodii. - Smeels Like Teen Spirit Nirvany? Ładnie zagrane. - Uśmiechała się. Sama nie wiedziała, czemu powiedziała tyle szczerych słów właśnie tej wampirzycy. Może dlatego, że tylko ją tutaj znała. Zamknęła oczy i wyobraziła sobie jak muzyka wypełnia pokój. Wstęgi nut w jej umyśle ścigały się dookoła Petry. - Ta muzyka jest fajna. Pięknie grasz. - Uśmiech nie schodził jej z twarzy.

Petra · Wysłany: Pią 2:59 pm, 15 Sty 2010 Temat postu:

- Dzięki. To jest właśnie piękne w fortepianie, że można na nim zagrać wszystko... Wyrazić wszystkie emocje. Zawsze marzyłam o najlepszym instrumencie, takim którego ludzie... i nie tylko - tutaj uśmiechnęła się nieznacznie - by mi zazdrościli. Z biegiem czasu doszłam jednak do wniosku, że to nie od fortepianu zależy jak gramy, tylko od naszych emocji i tego, co chcemy wyrazić.
Wstała i przeszła się po pokoju, oglądając inne znajdujące się tam instrumenty. Przez chwilę zatrzymała się przy gitarze elektrycznej.
- A tak w ogóle, to jak Ci się tutaj podoba? - zapytała, dotykając palcami strun.

Ayune · Wysłany: Pią 3:45 pm, 15 Sty 2010 Temat postu:

- Bardzo mi się podoba. W sumie... To jest jedyne miejsce, gdzie mogę być sobą. - Uśmiechała się ciepło. Mówiła prawdę. Tylko tutaj tak naprawdę mogła być sobą. Chociaż trochę. Spojrzała na dopalającą się świecę. - Petro... Z jakiego powodu tutaj trafiłaś? - Pytanie zawisło w powietrzu.