Park leśny

Samantha · Wysłany: Nie 1:59 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

- A wiesz gdzie jest teraz twój tata? - zapytała bardzo spokojnym głosem. W zamkowym parku Asilas powiedziała jej, że dziewczynka szuka swego ojca. Teraz więc dziecko okłamało Samanthę.

Coeur · Wysłany: Nie 2:08 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

- Wiem. Mam mapę. - powiedziała cicho. - Ja naprawdę pójdę. - powiedziała nalegająco. - Już się nie zgubię. Obiecuję. Mam kompas...- zaczęła szeptać. Chciała już iść. Bała się, że ją zabiorą i już nigdy nie zobaczy taty...

Samantha · Wysłany: Nie 2:12 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

- Na co ci mapa, skoro nie wiesz nawet gdzie go szukać? - zapytała spokojnym głosem - Dobrze wiesz, że z kawałkiem zwykłego papieru i kompasem nic nie zdziałasz - dodała tą samą barwą głosu.

Asilas · Wysłany: Nie 2:12 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

Była w kropce. Nie chciała,aby dziewczynka poszła tam,skąd przyszła,widać nie lubiła tego miejsca. Lecz nie chciała także,aby sama błąkała się po tym mieście,wśród wilkołaków,i,co gorsza wśród wampirów. Jej oczy błądziły od Coeur,do Samanthy...

Coeur · Wysłany: Nie 2:15 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

- Wiem gdzie to jest proszę pani. Byłam już tam, tata mnie zaprowadzał. - wytłumaczyła się. - Proszę, niech pani nie dzwoni na policję. Proszę...ja na prawdę wiem gdzie to jest. Dam sobie radę. Byłam już tam. - prosiła błagalnym tonem zerkając to na panią w blond włosach to na swoją rozmówczynię.

Asilas · Wysłany: Nie 2:17 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

Wiedziała,iż tym pytaniem naruszy prywatność dziewczynki,lecz zapytała:
-Dlaczego rozdzielili Cię z tatą?-jej oczy przybrały kolor miodu,jakby chcąc uspokoić małą...

Samantha · Wysłany: Nie 2:17 pm, 31 Sty 2010 Temat postu:

- Ależ ja nie zamierzam dzwonić na policję - powiedziała spokojnie
- Jesteś pewna, że wiesz gdzie masz iść? - zapytała, po czym przymrużyła oczy i wysłała do umysłu dziewczynki informację, iż ma mówić samą prawdę.

Coeur · Wysłany: Czw 11:33 am, 04 Lut 2010 Temat postu:

Rozejrzała się i przełknęła ślinę.
- Nie wiem czemu i właśnie planuję iść sprawdzić ten powód. Tata...- zamilkła.
Przymknęła oczy bo coś jej się przypomniało. Pewna sytuacja.
Kilka lat temu siedziała z ojcem na plaży i opowiadali sobie różne zabawne historie. Robili tak zawsze. Wieczorami wychodzili i spędzali razem czas. Był to wspaniały moment. I słowa ojca, które utkwiły w jej pamięci...

Samantha · Wysłany: Czw 1:28 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

Przyjrzała się jej uważnie
- Skoro tata tak bardzo cię kocha, dlaczego zostawił małą dziewczynkę w samym środku tak niebezpiecznego miasta? - zapytała spokojnym głosem.

Coeur · Wysłany: Czw 3:00 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

Zadrżała.
- Nie zostawił mnie. Sama tu przyszłam. - usiadła z powrotem na ławce.
Ojciec kucał i patrzył na nią zielonymi oczami. Byli na plaży.
- Pamiętaj proszę. Obiecaj, że zapamiętasz. - mówił powoli. - Gdy spotkasz ludzi co mają gorącą skórę lub ludzi bardzo bladych i zimnych to uciekaj. - wyczuła napięcie. - Proszę uciekaj. Pamiętaj by uciec. Obiecaj mi. - prosił.
- Obiecuję tatusiu. - odpowiedziała i patrzyła na ojca.
- A gdy nie uda ci się to nic nie mów. Pamiętaj by nic nie mówić. Nic o sobie, nic o mnie. Nie słuchaj ich. Są bardzo niebezpieczni. Mogą Cię skrzywdzić. Obiecaj mi Coeur Nuit. - jego głos był poważny.
- Obiecuję tatusiu. Na pewno nie zapomnę. - odparła i nadal patrzyła.
Czyżby dopatrzyła się łzy? Przeraziła się i chciała zapytać o coś, lecz ojciec ją tylko przytulił i odprowadzał do samochodu...
Coeur pamiętała. A ta pani w blond włosach miała bardzo gorącą skórę. Nie zimną, nie ciepłą tylko gorącą. Dlatego znowu się przeraziła. Nie wiedziała czemu ma uciekać, ale ufała tacie. Nie zawiedzie go.

Samantha · Wysłany: Czw 3:05 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

- To się nazywa tolerancja - mruknęła pod nosem tak cicho i niewyraźnie, że nikt nie mógł tego zrozumieć. A co ona jest jakaś gorsza? Nie jest człowiekiem, ale to nie znaczy, że nie ma uczuć, myśli. Westchnęła ironicznie
- Gdybym miała cię porwać, już dawno bym to zrobiła. Nie mam zamiaru nic z tobą zrobić. Chcę tylko, abyś była bezpieczna. To miasto na pozór wydaje się niemalże normalnym miejscem. Jednak nie do końca tak jest. Zrobisz co zechcesz, uciekaj, nawet teraz. Ale wiedz, że ja nie mam złych intencji - powiedziała spokojnie.

Coeur · Wysłany: Czw 3:11 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

"Boję się" - pomyślała i przymknęła oczy. "Gdzie jest Śnieżynka?" - zapytała w myslach i się rozejrzała. Nigdzie jej nie widziała. A niedawno była tu i tak ogrzewała...może ona by ją odprowadziła do domu?
- Nic mi nie będzie proszę pani. Będę ostrożna i nie będę chodziła po dziwnych zakątkach. Żaden zły pan mnie nie złapie. - powiedziała i potarła swoje zmarznięte dłonie.

Asilas · Wysłany: Czw 4:56 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

Wzdrygnęła się widząc strach dziecka. Ileż by dała za to,aby choć na chwilę móc zmienić się w wilka. Aby znów być białą wilczycą,która mogłaby uspokoić dziecko. Ale ta głupia pełnia. Kamień,który trzymała w ręce,pod siłą nacisku jej dłoni,rozkruszył się na miliony drobnych kawałeczków. Spojrzała przestraszona na dziewczynkę,modląc się aby tego nie zauważyła...

Coeur · Wysłany: Czw 6:24 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

Była smutna. I wystraszona. Marzyła o pójściu do ojca i przytulenia go. Zauważyła, że coś wypadło z dłoni pani w blond włosach. Jakiś piach wysypał się z jej dłoni. Piach w zimę? - pokręciła głową. Musiała iść. Jak najszybciej. Musi posłuchać taty. Kocha go i nie zdradzi. Tylko tata coś wspominał, że ci ludzie są bardzo silni...jeszcze bardziej się wystraszyła.

Samantha · Wysłany: Czw 6:39 pm, 04 Lut 2010 Temat postu:

Usiadła na ławce obok dziewczynki. Nie dotknęła jej swoją dłonią, by mała czegoś nie pomyślała
- Opowiesz mi coś ciekawego? Coś, co mówił ci tatuś - poprosiła grzecznym, spokojnym i miękkim głosem, który wzbudzał zaufanie.